Mam piętnastoletniego syna który wpadł w złe towarzystwo zaczął wagarować, palić oraz przychodzić pijany do domu. Szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie dalszego funkcjonowania w takim stanie rzeczy, tym bardziej, że straciłam już nadzieję i obawiam się, iż sytuacja może się tylko pogarszać. Nie ukrywam że zachowanie syna ma destrukcyjny wpływ również na resztę rodziny, nie można nic wspólnie zaplanować, wyjść, wyjechać itp., jest to także tragiczny przykład tak dla młodszej córki, jak i dla starszego syna obserwującego naszą rodzicielską bezradność. Dlatego też chciałabym prosić o informację czy i w jakiœ sposób mogę wystąpić ‚przeciwko’ własnemu nieletniemu dziecku na drogę prawną i jakie są tego ewentualne konsekwencje. Nie chcę się biernie przyglądać jak mój syn robi sobie krzywdę, ani czekać, aż zabierze sie za rozboje czy kradzieże. Dodatkowo zwyczajnie obawiam się, że ja jako rodzić poniosę w związku z jego zachowaniem konsekwencje prawne – bo nie zapewniłam dostatecznej opieki czy coś w tym stylu. Na koniec dodam, że z pozostałymi dziećmi nigdy nie było problemów wychowawczych, wprost przeciwnie, dla przykładu powiem, że nauczyciele znający młodszego syna i stykający się ze starszym po raz pierwszy są zdziwieni faktem iż chłopcy są rodzeństwem. W domu nie ma żadnych patologii, nałogów, lodówka jest zawsze pełna, każde z dzieci ma swój własny pokój tak więc warunki bytowe jakie zapewniamy dzieciom są dobre.  Jeśli możliwe są telefoniczne porady prawne to proszę kontakt.

Ustawa o postępowaniu  sprawach nieletnich przewiduję możliwość zgłoszenia demoralizacji nieletniego  wieku do 18 lat. W celu wszczęcia odpowiedniej procedury należy złożyć do Sądu Rejonowego Wydziału Rodzinnego i Nieletnich zawiadomienie o okolicznościach świadczących o demoralizacji nieletniego. Są po przeprowadzeniu postępowania może podjąć następujące środki zapobiegające demoralizacji:

1. udzielić upomnienia;
2. zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia;
3. ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna;
4. ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego;
5. zastosować nadzór kuratora;
6. skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją;
7. orzec zakaz prowadzenia pojazdów;
8. orzec przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego
9. orzec umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania opieki nad nieletnim;
10. orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym;
11. zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu rodzinnego, jak również zastosować środki przewidziane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, z wyłączeniem umieszczenia w rodzinie zastępczej spokrewnionej, rodzinie zastępczej niezawodowej, rodzinnym domu dziecka, placówce wsparcia dziennego, placówce opiekuńczo-wychowawczej i regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.