Zwracam się z prośbą o poradę, jakie kroki prawne mogę przedsięwziąć wobec osoby, która specjalnie nachodzi moją rodzinę a szczególnie żonę ,wysyłając do niej fałszywe donosy oraz nachodzi ją, aby fałszywie informować ją o rzekomym moim  romansie z moją znajomą. Osoba ta jest spokrewniona z moją znajomą i walczy z nią o pozostawione mieszkanie kwaterunkowe po śmierci swego dziadka które zostało przydzielone zgodnie z zasadami i prawem przez gminę mojej znajomej. Przez cały okres batalii sądowej i biurokratycznej o to mieszkanie pomagałem mojej znajomej w pisaniu pism do różnych instytucji, Osoba, która w tej chwili moją  żonę nachodzi o tym wiedziała i nie raz mi groziła, że jeszcze tego pożałuję. Nie wiem co w takiej sytuacji mogę zrobić prawnie. Proszę o poradę.

Zachowanie osoby która nachodzi Pana rodzinę i fałszywie informuje Pana żonę o rzekomych romansach Pana ze znajomą wyczerpuje znamiona czynu zabronionego jakim jest stalking. Zgodnie z kodeksem karnym odpowiedzialności karnej podlega każda osoba która przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność   Stalking jest poważnym przestępstwem zagrożonym karą nawet do ośmiu lat pozbawienia wolności. Istnieje zatem możliwość pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej. W tym calu powinien Pan złożyć we właściwej prokuraturze rejonowej zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Ewentualnie zgłosić się na najbliższy posterunek policji celem zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa stalkingu.

Uznanie czynu polegającego na uporczywym nękaniu za przestępstwo jest  możliwe wyłącznie wtedy gdy wzbudza u osób nękanych poczucie zagrożenia. Dodatkowo poczucie zagrożenia musi być uzasadnione okolicznościami. Fałszywe informowanie żony o zdradzie męża jest zachowanie które może wywołać poczucie zagrożenia. Osoba nękana może mieć uzasadnione obawy, że takie działanie sprawcy doprowadzi do rozpadu jej małżeństwa. Poczucie zagrożenia jest w tym wypadku uzasadnione okolicznościami. Zgodnie z  treścią wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2017 r., sygn. akt IV KK 413/16, art. 190a § 1 k.k. posługuje się zarówno kryterium subiektywnym w postaci poczucia zagrożenia, oznaczającego wewnętrzny odbiór, odczucie lęku i osaczenia osoby doświadczanej nękaniem, jak i obiektywnym, wskazując na to, iż poczucie zagrożenia musi być uzasadnione okolicznościami. Subiektywne odczuwanie zagrożenia przez osobę należy konfrontować z wiedzą, doświadczeniem i psychologią reakcji ogółu społeczeństwa, obiektywizować poprzez poczucie zagrożenia w danych okolicznościach, jakie towarzyszyłoby przeciętnemu człowiekowi, o ile oczywiście działania sprawcy nie zmaterializowały się w konkretnym skutku.