Odpowiedzialność rodziców za długi dziecka.

Dzień dobry;. Od przeszło roku posiadam w różnych bankach kredyty gotówkowe i jedną kartę kredytową. Obecnie w sumie moje zadłużenie wynosi około 80.000 PLN. Moje miesięczna raty wynoszą około 2.200 zł. W momencie zaciągnięcia kredytów, miałam bardzo dobrze płatną pracę. Niestety od maja tego roku, pracuję już w innej firmie, gdzie moja pensja nie wystarcza mi na spłatę zadłużenia. Od lipca narobiłam sobie problemów z terminowym spłacaniem rat. Banki obniżyły mi częściowo raty z powodu mniejszych zarobków, ale to co zarobię i tak nie starcza mi na raty miesięczne. Nie posiadam żadnego majątku. Dom, w którym mieszkam jest własnością mojej babci i po jej śmierci będzie podzielony na jej dzieci, czyli moją mamę i wujka. Nie posiadam żadnego samochodu. Nie mam nic oprócz zadłużeń w banku. Dlatego proszę mi udzielić informacji, czy w takiej sytuacji majątek mojej babci, jest zagrożony, tym, że przejmie go bank? Czy moi opiekunowie poniosą konsekwencje moich zadłużeń? Boję się, że z mojego powodu komornik będzie nachodził moją rodzinę i że jeszcze coś im zarekwiruje. Proszę o jak najbardziej szczegółowe informacje na ten temat, jak ta sprawa wygląda w świetle prawnym. Co mi grozi?

Pani najbliższa rodzina, rodzeństwo, rodzice, dziadkowie nie ponoszą odpowiedzialności za Pani długi. Majątek tych osób również nie jest zagrożony z uwagi na to, że komornik nie może prowadzić postępowania egzekucyjnego z majątku nie należącego do dłużnika.  Czasami jednak istnieje konieczność udowodnienia komornikowi, że majątek który chce zająć nie należy do dłużnika lecz do osób trzecich. Dzieje się tak w szczególności w przypadku gdy dłużnik mieszka w nienależącym do niego mieszkaniu lub domu. Komornik prowadzący czynności egzekucyjne w miejscu zamieszkania dłużnika często zajmu rzeczy znajdujące się w domu nawet jeśli te nie należą do dłużnik lecz do innych wspólnie z nim zamieszkujących osób.

Należy jednak pamiętać, że odpowiedzialność za długi rodziny powstaje w momencie śmierci dłużnika.  Takiej sytuacji należy odrzucić spadek w terminie sześciu miesięcy od dnia dowiedzenia się o tytule swego powołania. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku składa się przed sądem lub przed notariuszem. Można je złożyć ustnie lub na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym. Pełnomocnictwo do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku powinno być pisemne z podpisem urzędowo poświadczonym.